Kupujemy wieprzowinę i drób

Przepisy prawa żywnościowego bronią interesów konsumenta i zapobiegają wszystkim praktykom, które mogą wprowadzić go w błąd. Właśnie dzięki temu, że informacje uzyskane bezpośrednio w punkcie sprzedaży lub na podstawie lektury opakowań mięs są pełne, wiarygodne i profesjonalne, możemy dokonać świadomego zakupu. Jak czytać etykiety wieprzowiny i drobiu? Nie ulega wątpliwości, że najważniejsze są dane o ich składzie, dacie przydatności do spożycia oraz pochodzeniu. Zgodnie z obowiązującymi regulacjami każdy sprzedawca jest zobowiązany udzielić nam wiadomości między innymi na temat:

• nazwy środka spożywczego,
• nazwy lub danych osobowych producenta,
• wykazu składników,
• klasy albo innego wyróżnika jakości handlowej,
• państwa lub miejsca pochodzenia.

Co ciekawe, 30 września 2020 do praktyki rynkowej weszło rozporządzenie, które szczegółowo reguluje kwestię sposobu identyfikowania pochodzenia wyrobów mięsnych. Na wywieszce umieszczonej w widocznym miejscu podaje się dane szczegółowe opatrzone flagą konkretnego państwa. Grafika może mieć uproszczoną formę, jeśli tylko na jej podstawie jesteśmy w stanie zidentyfikować przekaz bez cienia wątpliwości. Równocześnie zastosowana czcionka, a także wysokość grafiki powinny równać się czcionce użytej do wyszczególnienia nazwy mięsa.

Sprawdź także: Jak czytać etykiety mięsa wołowego?

Jak czytać etykiety wieprzowiny i drobiu?

Umożliwiają rozpoznanie oraz właściwe wykorzystanie wyrobów mięsnych. To właśnie one pozwalają na zakup produktów, które zaspokoją indywidualne potrzeby dietetyczne konsumenta. Jak czytać etykiety wieprzowiny i drobiu, aby podjąć najlepszą decyzję? Przede wszystkim pamiętaj, że na pierwszym miejscu składu jest komponent, którego w produkcie jest najwięcej. Zwróć uwagę na datę minimalnej trwałości lub termin, po którym nie nadaje się on do spożycia („należy spożyć do…”). Ogólna zasada brzmi, że im wyższa jest procentowa zawartość mięsa, a mniejsza ilość sztucznych dodatków, tym lepiej. Warto omijać szerokim łukiem przypadki, w których wykaz składników rozpoczyna słynne MOM, czyli mięso oddzielone mechanicznie.

Zasady sporządzania opisów są jednoznaczne. Zgodnie z obowiązującymi regulacjami powinny być one możliwie jasne, zrozumiałe i dostępne dla każdego klienta rozważającego zakup mięs i wędlin. Analogicznie więc, nie mogą wprowadzać w błąd odnośnie:

• ilości, trwałości, kraju lub miejsca pochodzenia, metod wytwarzania lub produkcji;
• obecności lub nieobecności poszczególnych składników odżywczych;
• sugerowanych grafiką lub opisem właściwości w naturalny sposób odbiegających od stanu faktycznego.

Przeczytaj również: Alergeny w mięsie

Co jeszcze warto wiedzieć?

Jak czytać etykiety wieprzowiny i drobiu? Przede wszystkim – uważnie. Właśnie w ten sposób poznamy cenę i masę wyrobu, jego wartość energetyczną, a także sugerowany sposób przechowywania oraz przygotowywania. Wytłuszczone zostaną alergeny, w tym soja, gluten, gorczyca, seler, dwutlenek siarki lub niektóre przyprawy. Równocześnie dowiemy się, czy znajdują się w nim substancje dodatkowe E, wpływające na konsystencję, wydajność, trwałość, barwę oraz walory smakowe produktu końcowego. Aby samodzielnie kontrolować ich ilość w diecie, dobrze sprawdzić, z jakimi kategoriami E mamy do czynienia:

•  barwniki (E100–E199),
•  konserwanty (E200–E299),
•  przeciwutleniacze i regulatory kwasowości (E300–E399),
•  emulgatory, środki spulchniające, żelujące itp. (E400–E499),
•  środki pomocnicze (E500–E599),
•  wzmacniacze smaku (E600–E699),
•  środki słodzące, nabłyszczające i inne (E900–E999),
•  stabilizatory, konserwanty, zagęstniki i inne (E1000–E1999).

Dowiedz się więcej: Czy wszystkie E są niezdrowe?

Pochodzenie wieprzowiny i drobiu na etykiecie

Według przepisów sformułowanie „pochodzenie” może być stosowane wyłącznie wtedy, kiedy mięso zostało uzyskane od zwierząt urodzonych, chowanych i poddanych ubojowi w jednym państwie członkowskim lub państwie trzecim. Ogólnie na potrzeby identyfikowania mięs wymienia się natomiast:

• miejsce chowu,
• miejsce uboju,
• kod partii.

Nieco inaczej prezentować się będą etykiety mięsa mielonego i drobnego. Z jakimi zwrotami najprawdopodobniej spotka się konsument?

• „Pochodzenie UE” – jeżeli wymienione wyżej procesy odbyły się w różnych państwach członkowskich.
• „Miejsce chowu i uboju: UE” – jeżeli mięso zostało uzyskane od zwierząt chowanych i poddanych ubojowi w różnych państwach członkowskich.
• „Miejsce chowu i uboju: poza UE” oraz podobne warianty, na przykład „miejsce chowu: poza UE” i „miejsce uboju: UE” – to odstępstwa dotyczące mięsa pochodzącego z krajów trzecich.

Tekst przygotowano na podstawie artykułu opublikowanego w miesięczniku Rzeźnik Polska, którego autorką jest dr inż. Wioletta Wiszniowska-Wąs, Pełnomocnik Zarządu ds. Systemu Jakości.